بتن ماده ای تشکیل شده از شن ( سنگ دانه های درشت دانه از 5/0 تا 5/2 سانتیمتر است )، ماسه ( سنگ دانه های کوچک تر 5/2 سانتیمتر است )، سیمان که در بتن نقش اتصال سنگ دانه ها را دارد و در ارتباط مستقیم با مقاومت بتن است و آب در بتن نقش روان کردن بتن برای کارایی بهتر و انجام عملیات هیدراتاسیون را داراست .

در اثر واکنش شیمیایی سیمان و آب روند سخت شدن ادامه یافته و در نتیجه دانه ها ( شن و ماسه ) را به صورت توده سنگ مانندی به یکدیگر می چسباند.

دانه ها به دو گروه ریز دانه که تا 4/1 اینچ ( 6 میلیمتر ) و درشت دانه که روی الک شماره 16 (18/1 میلیمتر ) تقسیم می شوند .

برای داشتن اندازه مناسب و نسبت اختلاط شن و سیمان محاسباتی خاص انجام می شود و این نسبت را به عنوان طرح تعریف می کند که عموماً بهترین مقدار آن 5/0 است.W/C  اختلاط می نامند. برای محاسبه مقدار مناشب آب به سیمان 25/0 مقدار آب به سیمان صرف روان کنندگی بتن و 25/0 دیگر آن صرف انجام عمل هیدراتاسیون می شود هرچه مقدار آب به سیمان کمتر شود بتن قوی تری خواهیم داشت .اما با کاهش آب از مقدار روانی و کارایی بتن هم کاسته خواهد شد .برای حل مشکل از روان کننده ها استفاده می شود و همچنین بهترین حالت افزایش مقاومت بتن را با افزودن میکروسیلیس یا مکمل بتن خواهیم داشت .

خمیر سیمان عموماً حدود 25 تا 40 درصد کل حجم بتن را تشکیل می دهد که حجم مطلق سیمان بین 7 تا 15 درصد و حجم آب از 14 تا 21 درصد می باشد .مقدار هوای در بتن تا حدود 8 درصد حجم بتن را تشکیل می دهد این اندازه به درشت ترین دانه بستگی دارد .

تعیین کیفیت بتن سخت شده مقدار آب در مقابل با مقدار سیمان (Curing) برای مصالح و شرایط عمل آوردن بستگی دارد.